Jelito drażliwe

Z punktu widzenia lekarza medycyny klasycznej, grzybica jest chorobą bardzo trudną w leczeniu, przebiegającą z licznymi nawrotami. Spotykam się często z opinią pacjentów poddawanych wielokrotnym terapiom, że grzybica ogólnoustrojowa (z zajęciem narządów wewnętrznych) jest chorobą nieuleczalną. Jest w tym ziarenko prawdy z powodów, które przedstawię poniżej.

Wobec nasilających się nieokreślonych dolegliwości chory człowiek próbując znaleźć ich przyczynę szuka pomocy u swojego lekarza. Wykonane rutynowe badania dodatkowe nie ujawniają istotnych odchyleń od normy. Najczęściej występują zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, alergie skórne i pokarmowe, suchy kaszel, zapalenia stawów, zatok obocznych nosa, spojówek i narządów płciowych, a także nerwice, lęki, zaburzenia emocjonalne oraz zespół przewlekłego zmęczenia. Dolegliwości nasilają się, a ich przyczyny nie można ustalić. Po wielokrotnych wizytach w przychodni lekarskiej pacjent jest kierowany do odpowiednich specjalistów. Tam również nie można ustalić przyczyny chorób i w związku z tym chory wraca do swojego lekarza z plikami wykonanych badań i kart informacyjnych z postawionymi doraźnie rozpoznaniami dotyczącymi różnych narządów i układów. Błędne koło zamyka się. Od tego momentu pacjent uważany jest za chorego psychicznie. Do leczenia włącza się leki psychotropowe i niekiedy chory kierowany jest do szpitala psychiatrycznego. Tu, otumaniony lekami, poddaje się swojemu losowi uważając, że tak już musi być.

Akademicki program nauczania lekarzy nie ujmuje wiedzy dotyczącej rozpoznawania chorób wywołanych przez grzyby Candida, więc lekarze nie są przygotowani do przeprowadzania diagnostyki i leczenia schorzeń, które one wywołują. W podręcznikach dla studentów medycyny brak jest wiadomości na temat grzybic wywołanych przez drożdżaki Candida lub są one bardzo enigmatyczne.

Ponieważ lekarze nie rozpoznają grzybic Candida, laboratoria też nie są przygotowane do diagnostyki tych chorób. Pomimo licznych badań i publikacji naukowych, wiedza na temat masowego rozprzestrzeniania się chorób grzybiczych nie jest upowszechniana nawet w środowisku lekarskim. Skoro lekarze nie rozpoznają grzybic Candida, tym bardziej społeczeństwo jest dalej nieświadome wielkiego niebezpieczeństwa, jakie niosą ze sobą tego typu infekcje.

I tu można zadać sobie pytanie: – Dlaczego wiedza ta nie jest dostępna ogółowi społeczeństwa? – Otóż uważam, że wiedza ta jest ukrywana celowo, z tego powodu, że najczęściej bezpośrednią przyczyną pojawienia się grzybic Candida w tak masowej skali są zaburzenia w składzie mikroflory jelitowej spowodowane powszechnym stosowaniem antybiotyków. Producentów antybiotyków nie interesuje zdrowie społeczeństwa ale zasada – zysk za wszelką cenę. Zastanowić należałoby się jedynie nad tym, dlaczego lekarze, którzy mają chronić nasze zdrowie – biernie przyglądają się temu zjawisku i aprobują postępowanie koncernów farmaceutycznych.

Działania medycyny klasycznej w leczeniu grzybic należy uznać za prawdziwą porażkę, wynikającą z nieuznawania grzybów Candida za czynnik chorobotwórczy wywołujący kilkadziesiąt pozornie nie powiązanych z sobą schorzeń. Ponieważ oficjalnie nie można ustalić przyczyny powstania tych chorób, to każdą z nich leczy się w sposób polegający na łagodzeniu wyłącznie jej objawów. Oddzielnie dla każdej z tych chorób tworzy się coraz to nowe teorie naukowe uzasadniające przyczyny ich wystąpienia, a ostatecznym tego celem jest wyprodukowanie i sprzedaż coraz to nowszej generacji leków farmaceutycznych. Zarabianie pieniędzy wiąże się też z wprowadzaniem na rynek medyczny coraz to nowszych i bardziej specjalistycznych badań diagnostycznych, do których wykonywania lekarze zachęcają swoich pacjentów.

Niektórzy świadomi lekarze, wbrew opinii świata naukowego, rozpoznają zakażenia grzybicze wywołane przez drożdżaki Candida, ale narażają się na drwinę i ośmieszenie. Próbują leczyć grzybicę podając antybiotyki przeciwgrzybicze, lecz nie osiągają pozytywnego i trwałego efektu. Leczenie antybiotykami przeciwgrzybiczymi jest nieskuteczne, ponieważ po okresie kilku tygodni następuje nawrót choroby. Brak pozytywnych efektów leczenia wynika z tego, że lekarze nie zwracają uwagi na rolę systemu odpornościowego w zwalczaniu choroby, którego zadaniem w trakcie leczenia i po wyleczeniu jest trwałe i skuteczne zablokowanie ponownego rozsiewu w organizmie zarodników drożdżaka i ich likwidacja, zanim zakiełkują osadzając się w tkankach narządów wewnętrznych. Stosuje się więc kolejny, bardziej skuteczny i silniejszy antybiotyk, itd.

Przyczyna niepowodzeń w leczeniu grzybic tkwi także w tym, że drożdżaki osiągnęły znacznie wyższy szczebel rozwoju niż bakterie, w związku z czym lepiej i szybciej potrafią przystosować się do zmiennych warunków środowiska. Są zatem trudniejsze do zniszczenia i szybko nabywają oporność na kolejno stosowane antybiotyki.

Po zakończeniu leczenia, zarodniki (komórki) grzyba, których nie zlikwidował antybiotyk i słabo funkcjonujący system odpornościowy, krążą we krwi przez okres 2 - 3 lat i w tym czasie mają możliwość ponownego wywołania infekcji. I wywołują ją. Potwierdzam ten smutny fakt swoimi obserwacjami. Zarodniki grzyba osadzone w narządach wewnętrznych kiełkują tworząc grzybnię, której strzępki przerastają w krótkim czasie cały organizm.

Dlatego moje działania w leczeniu grzybicy skupiają się na dwóch podstawowych kierunkach – likwidacji grzybicy i wzmacnianiu systemu odpornościowego. Po zakończeniu leczenia, lekarz leczący grzybicę powinien postawić przed sobą zadanie nauczenia swojego pacjenta stosowania w praktyce codziennej profilaktyki prozdrowotnej, pod którym to pojęciem rozumiem zmianę sposobu odżywiania i trybu życia, leczenie nadżerek przewodu pokarmowego spowodowanych przez substancje toksyczne zawarte w żywności, usuwanie z organizmu nagromadzonych toksyn oraz suplementację związkami witaminowo-mineralnymi wzmacniającymi system odpornościowy organizmu w okresie rekonwalescencji.

Każdy z nas powinien nauczyć się, że zdrowie jest dla nas rzeczą najcenniejszą i nie wolno oddawać go w obce ręce. Treść tego artykułu jest cząstką wiedzy medycyny naturalnej, którą można porównać do puzzli – jako fragmenty układanki, której początkowo niezrozumiałe elementy ułożą się później w jednolitą i zrozumiałą dla nas całość. Od tego momentu zaczniemy leczyć się sami i służyć pomocą najbliższym członkom rodziny. Mam nadzieję, że wiedza zawarta w tym artykule pozwoli Państwu poszerzyć znajomość chorób spowodowanych przez grzybice Candida, przedstawić wskazówki dotyczące diagnostyki i leczenia tych chorób. Pomoże też i lekarzom w wykonywaniu pracy zawodowej.
Grzybice Candida plagą XXI wieku

Chorobę wywołaną przez drożdżaki Candida nazwano grzybicą Candida (Candida mycosis) i uważa się coraz powszechniej za plagę XXI w. Jeszcze 50 lat temu była praktycznie zupełnie nieznanym schorzeniem. Rozwojowi grzybicy sprzyja niekontrolowane rozmnażaniem się drożdżaków bytujących w przewodzie pokarmowym człowieka i w pochwie u kobiet. Obecnie drożdżak Candida jest jednym z najważniejszych patogenów i może być odpowiedzialny za szereg symptomów przypisywanych dotąd innym chorobom. U ludzi zdrowych nie wywołuje choroby mimo stwieradzanej jego obecności w kale.




    * Forum
    * Gabinet
    * Moje książki
    * Artykuły
    * Rośliny lecznicze
    * Przepisy i diety
    * Bibliografia

Strona główna » Artykuły » Grzybice Candida
Grzybica ogólnoustrojowa

Grzybicą ogólnoustrojową należy nazwać stan osłabienia systemu odpornościowego, w którym przestaje on pełnić swoją rolę ochronną przed rozwojem zakażenia grzybiczego, a choroba obejmuje stopniowo kolejne narządy wewnętrzne organizmu. Właśnie w takim stanie osłabienia nieszkodliwy drożdżak Candida przeistacza się w agresywnego, patologicznego grzyba - pasożyta.

Grzybicze zakażenia ogólnoustrojowe są niesłychanie niebezpieczne, gdyż w początkowej fazie rozwoju ukrywają się pod maską innych chorób i traktowane są przez medycynę akademicką jako odrębne i samodzielne schorzenia – nerwice, alergie, przewlekłe zapalenie zatok przynosowych, refluks żołądkowo-przełykowy bądź dwunastniczo-żołądkowy, zespół jelita drażliwego, grzybice paznokci czy też skóry, i tak dalej, i dalej. Proces leczenia grzybicy ogólnoustrojowej jest długotrwały i wymaga wielu wyrzeczeń, ale wyleczenie tej podstępnej i niezwykle niebezpiecznej choroby jest możliwe!
Grzyby wywołujące zakażenie ogólnoustrojowe

Zakażenie ogólnoustrojowe wywołuje najczęściej grzyb Candida albicans, jednak z roku na rok wzrasta liczba zakażeń wywołanych przez inne gatunki grzybów Candida, takie jak Candida glabrata, Candida tropicalis i Candida crusei. Źródłem pierwotnym zakażenia grzybem Candida jest z reguły jelito grube, choć zakażenie może pochodzić z innego miejsca. W sprzyjających warunkach grzybnia rozrasta się, przerasta wszystkie tkanki i narządy organizmu żywiciela, oprócz okostnej. Nie ma różnicy w objawach klinicznych, wywołanych przez poszczególne gatunki grzybów Candida, a te, jakie się zauważa, wynikają z drogi i szybkości rozprzestrzeniania się zakażenia, a przede wszystkim stanu systemu odpornościowego organizmu i bezpośrednio z tym związanej osobistej predyspozycji do zachorowania.
Czynniki sprzyjające rozwojowi grzybicy ogólnoustrojowej

Najistotniejszy wpływ na rozwój grzybicy ma sposób odżywiania się. Nieprawidłowe żywienie albo niedożywienie może spowodować przemijające lub przewlekłe zaburzenia odporności organizmu. Mam tu na myśli niedobór w organizmie wszystkich składników odżywczych lub pojedynczych składników spowodowanych ich niską podażą w pożywieniu – białek, węglowodanów, tłuszczów, błonnika roślinnego, witamin i związków mineralnych. Do tego mogą dołączyć także zaburzenia ich wchłaniania w jelitach spowodowane różnymi czynnikami np.: niestrawnością, zaburzeniami w wydzielaniu soków trawiennych przez żołądek, trzustkę i wątrobę, itd.

Tutaj nasuwa się niby oczywisty wniosek: skoro grzyby Candida odżywiają się aminokwasami, nie cukrami, to zjedzenie garści białego cukru nie wpływa na wzrost grzybów. Otóż nie! Ten sposób myślenia jest próbą zaakceptowania swojej skłonności do jedzenia nadmiernej ilości węglowodanów. Jeśli ktoś permanentnie nadużywa jedzenia cukru i jego przetworów, a także wysokoprzetworzonych produktów skrobiowych, to tym samym naraża się na rozwój drożdżycy i później grzybicy! Drożdżycy dlatego, że produkty wysokoprzetworzone nie zawierają błonnika stanowiącego niezbędne podłoże do hodowli bakterii acidofilnych w jelicie grubym, a spadek liczby tych bakterii powoduje niedobór produkowanych przez nie witamin.

Na domiar złego – w procesie metabolizmu cukrów powstają toksyczne produkty przemiany materii, a ich wydalenie wymaga udziału dużej ilości witamin i minerałów. Ponieważ produkty wysokoprzetworzone nie zawierają dostatecznej ilości witamin, organizm jest zmuszony sięgnąć po nie do rezerw zmagazynowanych w wątrobie, a jeśli tych rezerw nie ma – zabiera witaminy i minerały z rezerw tkankowych.

W efekcie niedoboru witamin i minerałów w tkankach pojawiają się komórki nie w pełni ukształtowane, osłabione, bardziej podatne na enzymatyczny atak grzyba Candida, niż komórki zdrowe, zaś spadek odporności spowodowany niedoborem witamin eliminuje ostatni czynnik zapobiegający rozwojowi tego grzyba.

Ponadto grzybiczemu zakażeniu ogólnoustrojowemu sprzyja przewlekłe oddziaływanie stresu wpływającego destrukcyjnie na system odpornościowy, w związku z czym osoby żyjące w permanentnym stresie psychicznym są bardziej podatne na rozmaite choroby, w zwalczanie których układ odpornościowy jest szczególnie mocno zaangażowany.
Etapy rozwoju grzybicy ogólnoustrojowej

Objawy grzybicy ogólnoustrojowej nie trwają permanentnie, lecz pojawiają się okresowo jako wynik zaostrzenia choroby, na przykład w trakcie i po kuracji antybiotykowej, jako efekt diety bogatej w oczyszczone węglowodany oraz przy każdym osłabieniu systemu odpornościowego. Po ustąpieniu podstawowych objawów chorobowych, organizm zaczyna odrabiać straty i pewną część grzybów likwiduje, a część pozostaje jako ślad infekcji ogólnoustrojowej, z którą w danej chwili organizm nie był w stanie walczyć i wygrać tej walki. W ten sposób każde zaostrzenie objawów grzybicy wpływa – krok po kroku – na systematyczne przerastanie organizmu grzybnią grzyba Candida. W procesie rozwoju infekcji ogólnoustrojowej wywołanej przez grzyby Candida można wyróżnić pięć charakterystycznych etapów:
Etap I

Wystarczy chwilowe osłabienie systemu odpornościowego i powstanie osłabionych komórek w tkance błony śluzowej jelita grubego, by drożdżaki Candida zakiełkowały, rozrosły się w grzybnię i zapoczątkowały proces chorobowy, zwany grzybicą jelita grubego. Jest to niejako preludium grzybicy ogólnoustrojowej, bowiem wyłomy poczynione przez grzyby w ciągłości błony śluzowej stanowią wrota zakażenia, przez które do krwiobiegu wnikają drobnoustroje jelita grubego, w tym oczywiście drożdżaki Candida. Dopóki system odpornościowy nie jest zanadto obciążony zwalczaniem infekcji przebiegającej w innym miejscu organizmu, dopóty organizm, poprzez rozszerzenie drobnych naczyń krwionośnych, (zmieniających barwę śluzówki z matowej na żywoczerwoną) gromadzi w pobliżu wrót zakażenia dużą liczbę białych krwinek, które niszczą drobnoustroje w miejscu zakażenia, nie dopuszczając do zakażenia nimi całego organizmu. Ten niezwykle istotny etap pokonania bariery oddzielającej środowisko przewodu pokarmowego od organizmu i przekształcenia się pożytecznego w gruncie rzeczy komensalnego drożdżaka w agresywnego grzyba-pasożyta z reguły przebiega równolegle z drożdżycą jelita grubego, w związku z czym objawy owej drożdżycy należy uznać jako zainicjowanie grzybicy ogólnoustrojowej.
Etap II

W tym etapie, wykorzystując chwilowe osłabienie organizmu, drożdżaki Candida przedostające się przez wrota zakażenia (najczęściej w jelitach), nie napotykając oporu ze strony systemu odpornościowego, są zabierane z prądem krwi i roznoszone po całym organizmie, gdzie szukają dogodnego miejsca do zakiełkowania i przeistoczenia się w grzyby. Choć nie u wszystkich chorych objawy są jednakowe i te same, to we wstępnym okresie rozwoju grzybicy ogólnoustrojowej najczęściej pojawiają się:

    * pleśniawki jamy ustnej,
    * zakażenie układu moczowego,
    * grzybicze zapalenie pochwy,
    * nasilone objawy zespołu napięcia przedmiesiączkowego (PMS),
    * wysypki skórne i trądzik,
    * alergie: pokarmowe, na kurz, pleśnie i popularne środki chemiczne używane w gospodarstwie domowym oraz na substancje chemiczne zawarte w aerozolach, a także na zapach tanich perfum,
    * skłonność do przeziębień, zapaleń gardła i angin,
    * suchy kaszel,
    * częste zapalenia oskrzeli,
    * przewlekły nieżyt zatok obocznych nosa,
    * zapalenia płuc na tle grzybiczym (najczęściej błędnie rozpoznawane jako bakteryjne, a zastosowane antybiotyki przeciwbakteryjne przyspieszają rozwój grzybicy ogólnoustrojowej).

W tym etapie mogą wystąpić także pozornie nie powiązane ze sobą objawy, np.:

    * bóle głowy,
    * migreny,
    * bóle mięśni i ścięgien,
    * zespół przewlekłego zmęczenia,
    * grzybica paznokci,
    * łuszczyca,
    * bóle reumatyczne.

Niestety, wszystkie schorzenia występujące w drugim etapie ekspansji pasożytniczych grzybów traktowane są przez medycynę oficjalną jako odrębne, nie powiązane z sobą choroby.
Etap III

Jest to etap rozwoju grzybicy ogólnoustrojowej, w którym, wykorzystując kolejne osłabienie systemu odpornościowego, z drożdżaków kiełkujących w różnych miejscach organizmu rozrastają się grzybnie emitujące do organizmu toksyczne produkty przemiany materii, podtruwające mózg. Charakterystyczne w tym etapie jest występowanie objawów ze sfery psychiki, takie jak:

    * zaburzenia koncentracji i brak możliwości skupienia uwagi,
    * utrata nabytych zdolności, np. gry na instrumentach,
    * nienadążanie za tokiem myśli naszych rozmówców,
    * wypadanie słów,
    * niezrozumienie zdań i zastępowanie ich innymi znaczeniami,
    * roztargnienie i zapominalskość,
    * niczym nieuzasadniona złość,
    * agresja w stosunku do otoczenia,
    * trudności w zapamiętywaniu i zaniki pamięci ? myśli o śmierci,
    * głęboka depresja i myśli samobójcze,
    * stany lękowe i nerwowość,
    * fobie,
    * bezsenność,
    * koszmary senne,
    * chrapanie i zaburzenia oddychania, tzw. bezdechy.

Najczęściej z powodu nasilania się wymienionych objawów chorzy są poddawani leczeniu psychiatrycznemu. Standardowo rozpoznaje się u nich zespół maniakalno-depresyjny, psychozy, a także schizofrenię. Często chorzy są z tego powodu hospitalizowani. Stosowane jest oczywiście leczenie objawowe – preparaty uspokajające, przeciwdepresyjne, itp.
Etap IV

W tym etapie rozwoju schorzenia najczęściej zaburzona jest praca narządów wewnętrznych oraz funkcje gruczołów wydzielania wewnętrznego. Często dominującymi są objawy ze strony przewodu pokarmowego, jak wzdęcia, gazy, wymioty, biegunki lub zaparcia stolca. Zespół przewlekłego zmęczenia może być tak nasilony, że często chory nie jest zdolny do wykonywania jakiegokolwiek wysiłku fizycznego i psychicznego, a w skrajnych wypadkach nie jest w stanie utrzymać głowy na odpowiednim poziomie. Mogą także pojawiać się wysypki skórne pod różną postacią i o różnym nasileniu. Ilość komórek drożdży we krwi może być tak duża, że są w stanie zablokować krwionośne naczynia włosowate. Obrazem tego może być toksemia organizmu, a jej objawami obniżenie temperatury ciała, zimne poty, niemiarowość i przyspieszenie pracy serca (tachykardia), uczucie duszności, przyśpieszenie oddychania (hiperwentylacja) oraz napady lęku. W tym etapie zazwyczaj radykalnie spada wydolność systemu odpornościowego. Organizm staje się niemal całkowicie bezbronny, podatny na infekcje wirusowe i bakteryjne.
Etap V

Ten etap zwany jest posocznicą drożdżakową lub sepsą. Zakażenie obejmuje wszystkie narządy wewnętrzne i nawet po podjęciu działań diagnostycznych oraz intensywnego leczenia polegającego na zniszczeniu grzyba Candida albicans, a także wzmocnieniu sił odpornościowych organizmu, połowa przypadków kończy się śmiercią.
Wnioski

Przedstawiona analiza wielofazowego rozwoju grzybicy organizmu narzuca dwa istotne wnioski:

   1. Charakterystycznym etapem w procesie ekspansji grzybów Candida jest drożdżyca jelita grubego przyczyniająca się do pokonania bariery ochronnej organizm jaką jest błona śluzowa przewodu pokarmowego, co umożliwia drożdżakom Candida wniknięcie do krwiobiegu i zakażenie całego ustroju, zapoczątkowując proces zagrzybiania, zwany grzybicą ogólnoustrojową.
   2. Drugi wniosek wypływa bezpośrednio z pierwszego. Otóż wystąpienie objawów grzybicy w jakimkolwiek miejscu organizmu należy uznać za objaw grzybicy ogólnoustrojowej.

Podsumowując: miejscowe leczenie objawów grzybicy – bez usunięcia grzybicy ogólnoustrojowej – jest pozbawione sensu.
Czynniki sprzyjające rozwojowi grzybic:
Czynniki wrodzone

    * atopowe (niewiadomego pochodzenia)
    * alergie skórne,
    * zaburzenia rogowacenia naskórka,
    * endokrynopatie (zaburzenia wydzielania hormonów),
    * zaburzenia mechanizmów odporności immunologicznej,
    * predyspozycje osobnicze

Czynniki ogólnoustrojowe

    * niedożywienie,
    * osłabiony system immunologiczny,
    * zakażenia pasożytami,
    * infekcje bakteryjne i wirusowe,
    * zespół złego wchłaniania,
    * cukrzyca,
    * kolagenozy (choroby tkanki łącznej),
    * choroby naczyń obwodowych,
    * wielokrotne ciąże,
    * niedoczynność przytarczyc,
    * niedoczynność nadnerczy,
    * okres noworodkowy,
    * podeszły wiek,
    * ciała obce,
    * oparzenia,
    * przewlekły stres,
    * brak snu i odpoczynku,
    * niedobór żelaza,
    * niedobór molibdenu,
    * niedobór wit.B2,
    * niedobór wit. B5

Nowotwory i choroby krwi

    * białaczka,
    * chłoniaki,
    * grasiczak,
    * zaawansowany rak.

Zaburzenia odporności pierwotne i nabyte

    * niedorozwój grasicy i tkanki chłonnej,
    * zespół nabytego niedoboru odporności (AIDS),
    * złożony niedobór odporności,
    * zespół nadmiaru IgE (immunoglobuliny E),
    * niedorozwój grasicy.

Czynniki zewnętrzne

    * narażenie na kontakt z wodą (maceracja skóry),
    * niewłaściwe nawyki higieniczne,
    * zły stan sanitarno - higieniczny otoczenia,
    * częste korzystanie z publicznych urządzeń kąpielowych,
    * masowe podróże międzykontynentalne,
    * promienie rentgenowskie i elektromagnetyczne,
    * cewniki założone na stałe,
    * konserwanty,
    * środki ochrony roślin,
    * cukier,
    * dieta wysokowęglowodanowa z nadmiarem białka i tłuszczów stałych,
    * niedobór w diecie witamin i związków mineralnych,
    * niedobór w diecie błonnika roślinnego,
    * nadużywanie kawy, alkoholu oraz nikotyny,
    * picie zanieczyszczonej wody z kranu,
    * spożywanie słodzonych i gazowanych napojów,
    * praca w pomieszczeniach zakurzonych, wilgotnych i klimatyzowanych.

Czynniki środowiskowe

    * zamieszkiwanie w dużych aglomeracjach miejskich,
    * zamieszkiwanie w określonych grupach środowiskowych - mieszkańcy internatów, żołnierze, górnicy, sportowcy, pracownicy leśni, dzieci.

Najczęstszej występujące objawy grzybicy organizmu
Zaburzenia ze strony ośrodkowego układu nerwowego (OUN)

    * trudności w zapamiętywaniu, przyswajaniu wiedzy i w nauce,
    * stan chronicznego zmęczenia,
    * niepokój i roztargnienie,
    * zmienność nastroju, napady leku, paniki i płaczu,
    * senność, ospałość, brak energii - "mgła umysłowa",
    * obniżony nastrój,
    * przewlekła irytacja,
    * uporczywe stany depresyjne, depresja maniakalna,
    * chronicznie zły humor,
    * brak koncentracji,
    * zaburzenia równowagi,
    * krytykanctwo,
    * nadpobudliwość psychoruchowa,
    * nerwowość, wybuchowość, niecierpliwość,
    * bóle i zawroty głowy,
    * zaburzenia snu i bezsenność,
    * autyzm,
    * choroby psychiczne (w tym schizofrenia),
    * mikroskopijne rozsiane uszkodzenia mózgu,
    * ucisk ponad i za uszami oraz uczucie opuchnięcia głowy,
    * alkoholizm,
    * nadwrażliwość psychiczna na kosmetyki, substancje chemiczne, dym tytoniowy i perfumy.

Zaburzenia ze strony narządu ruchu

    * osłabienie i bóle mięśni,
    * mrowienie w kończynach,
    * zaburzenia koordynacji ruchowej,
    * obrzęk ścięgien,
    * niezdolność do wysiłku,
    * sztywność i bóle stawów,
    * reumatyczne zapalenie stawów,
    * bóle mięśni,
    * obrzęki stawów.

Zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego

    * rozdrażnienie z równoczesną chęcią jedzenia słodkich rzeczy,
    * niedowaga lub nadwaga,
    * spękane usta i biały nalot na języku,
    * nieprzyjemny zapach z ust,
    * zapalenie czerwieni wargowej,
    * suchość w ustach i gardle,
    * metaliczny smak w ustach,
    * nietolerancje i alergie pokarmowe,
    * wrzodziejące zapalenie jelita grubego,
    * zaparcia lub biegunki,
    * nieokreślone bóle brzucha,
    * burczenie, przelewanie, gazy jelitowe,
    * trudności w trawieniu składników pokarmowych,
    * zgaga,
    * swędzenie i pieczenie w okolicy odbytu, śluzowate stolce,
    * żylaki odbytu,
    * nadwrażliwość i nietolerancja: mleka, glutenu pszenicy i żyta.

Zaburzenia ze strony układu moczowo - płciowego

    * nawracające niebakteryjne zapalenia pęcherza moczowego i dróg moczowych,
    * częste oddawanie moczu,
    * uczucie pieczenia i swędzenia w czasie oddawania moczu,
    * zapalenie prostaty,
    * niechęć do kontaktów seksualnych,
    * impotencja,
    * zanik popędu płciowego,
    * zapalenie błony śluzowej macicy,
    * niepłodność,
    * częste poronienia,
    * napięcie przedmiesiączkowe,
    * kurcze i bóle w okresie miesiączkowania.

Zaburzenia ze strony skóry

    * sucha skóra i łuszcząca się,
    * nadmierna nocna potliwość skóry,
    * obrzęk skóry twarzy - najczęściej poranny,
    * zimne ręce i stopy, obniżona temperatura ciała, poniżej 36,6°C,
    * kruche i zabrązowione paznokcie,
    * pokrzywka,
    * egzema (wypryski skórne),
    * pseudołuszczyca,
    * nawracające grzybice skóry,
    * utrata włosów,
    * trądzik,
    * tendencja do pękania naczyń i łatwego powstawania siniaków,
    * nieprzyjemny zapach skóry stóp,
    * mysi zapach skóry mimo częstego mycia.

Zaburzenia ze strony układu oddechowego

    * problemy z zatokami szczękowymi i czołowymi,
    * częste infekcje bakteryjne i wirusowe,
    * zapalenia uszu,
    * płytki oddech, uczucie braku powietrza,
    * dychawica oskrzelowa (astma),
    * sapanie przy oddychaniu,
    * czucie zapchanego nosa i wyciekanie wydzieliny,
    * świąd w nosie,
    * ból gardła i nieustanne pochrząkiwanie,
    * podrażnienie krtani,
    * chrypa, pogorszenie głosu,
    * przewlekły suchy kaszel z tendencją do zaostrzenia się,
    * nieustanne odpluwanie lepkiej, szarej lub brązowej wydzieliny,
    * sztywność i uczucie napięcia w klatce piersiowej.

Zaburzenia ze strony narządu wzroku

    * pieczenie i łzawienie spojówek,
    * ciemnie plamki przed oczyma (mroczki),
    * zaburzenia widzenia pod postacią rozmazywania się obrazu.

Zaburzenia ze strony układu hormonalnego

    * nadczynność, a rzadziej niedoczynność tarczycy,
    * niedoczynność nadnerczy.



Leczenie grzybicy
Uwagi ogólne

Znane jest stare powiedzenie, aby wroga zniszczyć należy go dobrze poznać. W procesie leczenia wymagany jest odpowiedni zasób wiedzy ze strony lekarza, dotyczący leczenia tej choroby oraz ścisła współpraca z pacjentem. Celem tego jest uzyskanie pełnej kontroli ze strony lekarza nad przebiegiem leczenia, ewentualnej jego korekty oraz nadzoru nad właściwym stosowaniem diety przez pacjenta.

Błąd jaki popełniają lekarze medycyny akademickiej polega na tym, że cały wysiłek poświęcają wyłącznie na zniszczeniu grzyba antybiotykiem. Bez zmiany diety, wzmacniania systemu odpornościowego, stosowania preparatów służących do tzw. odżywiania komórkowego, probiotyków – cały ich wysiłek idzie na marne i w krótkim czasie dochodzi do nawrotu choroby.

Zarodniki grzyba Candida (komórki drożdżaka) od chwili podjęcia próby leczenia, krążą we krwi przez okres 2 - 3 lat i w związku z tym mają potencjalną możliwość wywołania infekcji. Potwierdzam ten smutny fakt swoimi obserwacjami. Zagnieżdżone w narządach wewnętrznych i kiełkujące komórki drożdżaka przekształcają się w grzyba tworząc strzępki grzybni i przerastają cały organizm w czasie kilkunastu godzin. Z tego powodu wzmacnianie systemu odpornościowego powinno być nadrzędnym celem leczenia i codziennej profilaktyki po jego zakończeniu. Pełny powrót do zdrowia trwa około 1 roku, a czas ten jest uwarunkowany długością trwania choroby oraz stopniem uszkodzenia narządów wewnętrznych jakie poczynił grzyb Candida.

Preparaty pochodzenia naturalnego, chelaty (połączenia pierwiastków ze związkami organicznymi) oraz leki homeopatyczne używane w leczeniu grzybicy powinny być dobierane indywidualnie, mieć działanie ukierunkowane, wywierać działanie niszczące organizm grzyba, wspomagać system odporności organizmu oraz spełniać funkcje odżywcze. Warto przy tym pamiętać, że podczas wieloletniej choroby dochodzi niekiedy do trwałego upośledzenia funkcjonowania narządów wewnętrznych. Im dłużej trwa schorzenie, tym niekorzystne zmiany w organizmie są większe. Z tego powodu im szybciej wdroży się leczenie przeciwko grzybicy, tym szybsze będą efekty powrotu do zdrowia i mniejsze uszkodzenia narządów wewnętrznych.

Leczenie antybiotykami przeciwgrzybiczymi jest nieskuteczne, ponieważ drożdżaki osiągnęły znacznie wyższy szczebel rozwoju niż bakterie, lepiej i szybciej potrafią przystosować się do zmiennych warunków środowiska zewnętrznego. Są w związku z tym trudniejsze do zniszczenia, szybko zdobywają oporność na zastosowane antybiotyki. Włączam je jedynie w szczególnych wypadkach, kiedy ogólny stan chorego budzi niepokój, w celu uzyskania szybkiego i doraźnego efektu. Obawiam się też objawów ubocznych pojawiających w czasie ich stosowania, które są stosunkowo częste.
Jaki jest cel stosowania diety z ograniczeniem ilości węglowodanów

Polecam rozpocząć leczenie od zastosowania diety niskowęglowodanowej z całkowitą eliminacja cukru i wyrobów cukierniczych. Wprowadzenie tego typu diety jest bardzo trudne ze względu na to, że cukier jest czynnikiem uzależniającym i w swoim wpływie na psychikę przypomina narkotyk. Jedzenie słodyczy i węglowodanów w okresie leczenia prowadzi nawrotu choroby, z czym wielokrotnie spotykałem się obserwując swoich pacjentów. Do uaktywnienia rozwoju drożdżaka może przyczynić się również jedzenie zbyt dużej ilości węglowodanów nawet o niskim indeksie glikemicznym. Leczenie w takich wypadku należy rozpocząć od początku.
Zastosowanie Zappera i wybranych preparatów roślinnych w leczeniu grzybicy
Zasada stosowania aparatu Zapper

Aparat Zapper jest generatorem akustycznym, którego działanie polega na emitowaniu fal o częstotliwościach radiowych. Badania prowadzone przez dr. H. R. Clark udowodniły, że każdy żywy organizm ma swoje ściśle określone pasmo częstotliwości, przy którym rozrywane zostają jego komórki i ginie. Służy do likwidacji pasożytów jelitowych, bakterii, wirusów i grzybów. Przed wykonaniem zabiegu należy ustawić w aparacie odpowiedni zakres częstotliwości 386 kHz ukierunkowany na likwidację grzyba Candida. W leczeniu grzybicy zalecam codzienne wykonywanie trzech zabiegów po 3 minuty w odstępach 4 minut, w okresie 3 tygodni. Przed zabiegiem należy zwilżyć ręce żelem do EKG, trzymając w obu rękach elektrody ugiąć ręce w łokciach i włączyć aparat. Przeciwskazania - aparat nie powinien być stosowany przez kobiety w ciąży, osoby z rozrusznikiem serca, wszczepionym defibrylatorem. Osoby z dolegliwościami serca i padaczką powinni skonsultować się z lekarzem.
Roztwory koloidalne metali

Do likwidacji Candida używam pojedynczych lub wieloskładnikowych preparatów roślinnych i przeciwutleniaczy. Bardzo dobre efekty w leczeniu grzybicy nosa i zatok przynosowych uzyskuję zakraplając cynk, srebro i złoto pod postacią roztworów koloidalnych. Mają działanie przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i grzybobójcze. Służą do użytku wewnętrznego i zewnętrznego, są preparatami efektywnymi, łagodnymi i nietoksycznymi. Ich działanie jest w organizmie bardzo krótkie, ale efektywne – trwa 6 minut, a ich mikroskopijne cząsteczki nie kumulują się w organizmie i zostają w ciągu kilku dni wydalone. Jeśli antybiotyk eliminuje około 6 - 7 szkodliwych bakterii, to roztwory koloidalne niszczą ponad 650 chorobotwórczych bakterii, wirusów, grzybów i pleśni. Ich cząsteczki nie atakują mikroorganizmów bezpośrednio, ale działają tak jak katalizator prowadząc do dezaktywacji enzymu, którego jednokomórkowe bakterie, wirusy i grzyby używają w metabolizmie tlenowym. Na skutek tego procesu wspomniane szkodliwe mikroorganizmy obumierają w ciągu 6 minut. Prawdopodobnie dlatego przez ten krótkotrwały proces, bakterie nie są w stanie rozwinąć oporności na cząsteczki tych metali, tak jak dzieje się to w przypadku antybiotyków. Roztwory koloidalne metali należy stosować nie dłużej niż 21 dni.
Czosnek i jego preparaty

Doskonałe efekty w likwidacji organizmu grzyba uzyskuje się wprowadzając do diety czosnek oraz uzyskane z niego preparaty. Dobór preparatu powinien zależeć od wielkości dawki terapeutycznej, której chcemy użyć - polecam więc stosować dla osób dorosłych dawkę nie mniejszą niż 1000 mg czynnej allicyny. Działanie czosnku polega na blokowaniu dostępu glukozy do wnętrza komórki grzyba, czyli głodzeniu go. Związek aktywny czosnku o nazwie allicyna jest najsilniej działającą substancją w tym kierunku. Można jeść też na surowo ząbki czosnku, ale polecam najbardziej czosnek uprawiany w Polsce.

Znakomitymi preparatami, które można sporządzić samemu w warunkach domowych są jego roztwory wodne. Oto przepisy jak można je sporządzić:

   1. Pięć ząbków czosnku posiekać, zmiażdżyć i zalać 250 ml zimnej przegotowanej wody, odstawić na 2 – 3 godz. Pić w ciągu dnia małymi porcjami. Tak przyrządzony roztworu można użyć do higieny intymniej w przypadku grzybicy pochwy.
   2. Pięć ząbków czosnku posiekać na drobno, zalać 250 ml wrzącej wody i odstawić na 2 – 3 godz. Sposób użycia j/w.
   3. Pięć ząbków czosnku posiekać na drobno, zalać 250 ml wrzącej wody i gotować przez 3 min. Po ostygnięciu – sposób użycia j/w.

Który przepis jest lepszy – wypróbujcie Państwo sami.
Wilcacora (Uncaria Tomentosa)

Roślina ta ma działanie przeciwzapalnie, antybakteryjnie (wzmaga fagocytozę), antymutagennie, antyoksydacyjnie, immunostymulujące, przeciwagregacyjnie w stosunku do płytek krwi. Poza tym zmniejsza skutki uboczne radioterapii i chemioterapii, oczyszcza przewód pokarmowy (zwłaszcza jelito grube), przeciwdziała zakłóceniu równowagi flory bakteryjnej, obniża glikemię w cukrzycy, goi wrzody żołądka. Ma działanie przeciwreumatycznie, przeciwalergicznie, przeciwdepresyjnie, hipotensyjnie, moczopędne, cytostatyczne - hamuje podział komórek nowotworowych, przeciwwirusowe - przyspiesza wzrost ilości leukocytów, zwłaszcza TH4. Uważam, że preparaty z Wilcacory za najlepsze i najbardziej efektywne w zwalczaniu infekcji grzybiczej. Dodatkową ich zaletą jest to, że bardzo szybko i skutecznie usuwają toksyny z organizmu ze zniszczonego organizmu grzyba. Należy jednak Wilcacorę włączać do leczenia ostrożnie i w wzrastających dawkach. Podanie dużej dawki leku w początkowym etapie leczenia może spowodować uwolnienie do krwiobiegu zbyt dużej ilości toksyn i wywołać szereg niekorzystnych objawów ubocznych.
Czarci pazur (Pau d'Aarco lub La Pacho)

Preparaty z Czarciego pazura są pomocne w zwalczaniu pasożytów, powstrzymują zakażenia grzybicze, obniżają poziom cukru w krwi, są świetnym środkiem ułatwiającym trawienie. Lapacnol - aktywny składnik zioła Pau d' Arco może być stosowany w leczeniu szeregu nowotworów złośliwych. Roślina zawiera dużą ilość żelaza, działa krwiotwórczo, jednocześnie detoksykacyjnie: oczyszcza krew i narządy wewnętrzne od nadmiaru toksyn i trucizn, wzmaga odporność organizmu, zmuszając go niejako do walki z chorobą. Dlatego jego działanie jest tak szybkie i skuteczne. Naukowcy stwierdzili, że Pau d' Arco ma działanie antybiotyczne (zabija szkodliwe zarazki), przy czym nie wykazuje działań ubocznych. Preparaty Pau d 'Arco wykorzystuję chętnie w leczeniu grzybicy, kiedy infekcja ta jest połączona z zakażeniem pasożytami.
Preparaty z owocu Noni

Bardzo skuteczną terapią w likwidacji zaburzeń ze strony ośrodkowego układu nerwowego (OUN), jest stosowanie preparatów opartych na bazie soku z owocu Noni. Po jego spożyciu wzrasta produkcja w organizmie tlenku azotu co stymuluje prawidłową pracę komórek układu nerwowego. Tlenek azotu jako główny neuromodulator odgrywa istotną rolę w prawidłowym przekazywaniu bodźców nerwowych w ośrodkowym układzie nerwowym (mózgu) i dzięki temu poprawia koncentrację, pamięć i zdolność uczenia się. Noni zawiera również serotoninę - neurotransmiter, który zawiaduje i przekazuje impulsy nerwowe do tkanek. Od niego zależy to, czy sygnał nerwowy wysyłany z mózgu, będzie w stanie dotrzeć do odpowiednich narządów wykonawczych. Serotonina bierze również udział w przekazywaniu bodźców i wymianie informacji między sieciami neuronów w obrębie samego mózgu. Zbyt niski jej poziom stwierdza się u osób zachowujących się agresywnie oraz będących w depresji.
Aloes (Aloe Vera)

Preparaty oparte na bazie aloesu stosuje się w nieżycie żołądka i jelit, wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, wrzodzie żołądka i dwunastnicy - ponieważ zmniejsza stężenie kwasu solnego, w stanach kurczowych mięśni, nerwobólach, bólach stawów na tle reumatycznym, w astmie oskrzelowej, chorobach oczu (zapaleniu rogówki, zmętnieniu, zmianach zwyrodnieniowych, stanach po jej przeszczepieniu, zapaleniu spojówek), w leczeniu oparzeń, owrzodzeniach skóry, pęknięciach skóry, w leczeniu ukąszeń przez zwierzęta i owady, wysypkach, odleżynach, w chorobach przyzębia i zapaleniu błony śluzowej jamy ustnej. Działanie lecznicze preparatów z aloesu wykorzystuję do regeneracji błon śluzowych przewodu pokarmowego oraz w kuracji Józefa Słoneckiego.
Odkwaszanie organizmu

Sprzyjającym warunkiem do rozwoju grzybicy jest środowisko zasadowe, ale same tworzą w organizmie środowisko kwaśne, niekorzystne dla naszego zdrowia, które jest typowym objawem towarzyszącym grzybicy. W przypadku długotrwałych przesunięć pH w stronę odczynu kwaśnego, wzrasta udział kwaśnych produktów przemiany materii w płynach komórkowych i w moczu, co może prowadzić do poważnych zaburzeń w organizmie.

Uważam, że dobry i szybki efekt odkwaszania organizmu można uzyskać wprowadzając do diety produkty spożywcze zasadowe i obojętne oraz usuwać kwaśne toksyny pijąc dobrą jakościowo wodę.
Postępowanie lecznicze
Leczenie powinno polegać na:

   1. Zmianie diety i nawyków żywieniowych.
   2. Innym sposobie łączenia składników pokarmowych.
   3. Eliminacji z diety cukru krystalicznego.
   4. Zastosowaniu diety z ograniczeniem spożywania produktów wysokowęglowodanowych i wysokoprzetworzonych.
   5. Wzmacnianiu systemu odporności organizmu poprzez podawanie
   6. preparatów o działaniu probiotycznym:
          * Nutriplant,
          * AC Zymes,
          * Bion3,
          * Fisio Flor,
          * Lacidofil,
          * Lacid,
          * Lakcid forte,
          * Pro Bacti4,
          * Trilac,
          * Colon C,
          * Symbiotic,
          * Enterol,
          * Probio Lac,
   7. Wprowadzeniu do diety roślin bogatych w błonnik.
   8. Zastosowaniu preparatów przeciwgrzybiczych i przeciwpasożytniczych:
          * Czosnek,
          * Detox (Wilkacora - koci pazur),
          * Pau D'arco (Czarci pazur),
          * ParaproteX (kompozycja związków roślinnych,
          * Anti - Parasite (kompozycja związków roślinnych),
          * Citrosept (wyciąg z pestek Grejpfruta),
          * Pycnogenol (wyciąg z kory Sosny kanadyjskiej, pestek winogron),
          * Hydrastis canadensis (Gorzknik kanadyjski),
          * Kaprylic acid (kwas kaprylowy),
          * Swedish Bitners (zioła Bitnera),
          * Broccoli extract (olejek brokułowy),
          * roztwory koloidalne srebra, cynku, złota.
   9. Wprowadzeniu do diety niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych (NNKT) pod postacią:
          * oliwy z oliwek z I tłoczenia na zimno,
          * tranu rybiego,
          * oleju z siemienia lnianego,
          * oleju z wiesiołka dwuletniego,
          * oleju z ogórecznika.
  10. Zastosowaniu witamin jako preparatów multiwitaminowych, opartych na bazie surowców pochodzenia naturalnego.
  11. Wprowadzeniu do diety makro- i mikroelementów pod postacią preparatów chelatowanych, takich jak:
          * Cynk,
          * Selen,
          * Chrom,
          * Magnez,
          * Wapń,
          * Żelazo,
          * Krzem,
          * Molibden,
          * Wapń,
          * Miedź.
  12. Usunięciu toksyn preparatami pochodzenia roślinnego dzięki zastosowaniu
          * kuracji według przepisu Pana Józefa Słoneckiego,
          * soku z Cytryny,
          * soku z Grejpfruta,
          * soku z Noni,
          * soku z Aloesu.
  13. Stosowaniu leków homeopatycznych.
  14. Zastosowaniu aparatu Zapper.
  15. Zmianie trybu życia.
  16. Pomocy psychologicznej, o ile zajdzie taka potrzeba.
  17. Zastosowaniu kuracji wspomagających:

Kąpiel oczyszczająca z toksyn - z imbirem i zielem skrzypu polnego.

Zastosowanie tej kąpieli ma na celu uwolnienie toksyn ze skóry, dzięki występującej po niej wzmożonej potliwości. Wsypać trzy duże garście ziela skrzypu polnego do 1 litra wody i gotować przez 15 min. Odcedzony roztwór wlać do przygotowanej kąpieli. Do kąpieli dodać również 3 - 4 łyżki sproszkowanego imbiru. Kąpiel ma działanie silnie rozgrzewające i napotne. Po kąpieli należy przykryć się czymś ciepłym, gdyż rozszerzone naczynia skóry sprzyjają utracie ciepła, co grozi przeziębieniem. Stosować ostrożnie u dzieci. Proszę pamiętać o nawodnieniu organizmu.
Kąpiel z solą kamienną

Zastosowanie tej kąpieli ma na celu usunięcie z organizmu substancji toksycznych. Do przygotowanej kąpieli wsypać i rozpuścić 1 kg soli kamiennej z Kłodawy. Przebywać w tej kąpieli 20 min.
Kuracja oczyszczająca według Józefa Słoneckiego

Terapia zaproponowana przez Józefa Słoneckiego, autora książki " Zdrowie na własne życzenie" ma na celu oczyszczanie organizmu z toksyn Candida oraz wygojenie nadżerek zlokalizowanych w obrębie błony śluzowej przewodu pokarmowego, układu oddechowego, kobiecych narządów rodnych. Według mojej oceny, mikstura jest bardzo skuteczna, ale musi być stosowana długotrwale i systematycznie. Należy ją traktować jako kurację leczniczą. Proszę nie zapominać o równoległym wzmacnianiu systemu odporności, stosując probiotyki, witaminy, związki mineralne i roślinne.

Miksturę oczyszczającą jest trudno zaklasyfikować do jakiejkolwiek grupy środków oczyszczających organizm, więc opis jej działania zamieszczam oddzielnie. Jest znakomitym i niedrogim środkiem, który przywraca zdrowie i siły witalne wszystkim stosującym je ludziom. Cechą charakterystyczną mikstury oczyszczającej jest to, że jest nastawiona wyłącznie na przewód pokarmowy, natomiast oczyszczenie organizmu pozostawia jemu: organizmowi, w którym istnieją wyspecjalizowane mechanizmy samonaprawcze – niewydolne dotychczas na skutek istnienia wrót zakażenia w przewodzie pokarmowym, przez które do organizmu przedostawało się więcej toksyn, niż był on w stanie wydalić. W skład mikstury oczyszczającej wchodzą trzy składniki: olej, środek gojący (sok z aloesu albo ekstrakt z pestek grejpfruta) i sok z cytryny.
W Miksturze oczyszczającej wykorzystywane są dwie naturalne cechy oleju.

    * Olej łączy się z tłuszczem zawartym w śluzie jelitowym i tym samym na jakiś czas blokuje wchłanianie w przewodzie pokarmowym, co umożliwia pozostałym składnikom mikstury dotarcie aż do ostatniego odcinka przewodu pokarmowego – jelita grubego,
    * Olej nie łączy się z wodą i dzięki temu odsłania wodniste nadżerki na działanie środka gojącego.
    * Środek gojący ma za zadanie zatrzasnąć wrota zakażenia, którymi są nadżerki błony śluzowej, poprzez wygojenie ich, zaś zadaniem soku z cytryny jest rozpuszczenie wszelkich złogów w prze-wodzie pokarmowym.

Zalety stosowania mikstury oczyszczającej:

    * wzrasta odporności organizmu na infekcje bakteryjne i wirusowe,

      zanikają objawy zgagi, niestrawności, bóle brzucha, wzdęcia, uczucie pełności,
    * ustępuje kożuchowaty nalot na języku, nieświeży oddech, nieprzyjemny zapach potu,
    * goją się nadżerki żołądka i dwunastnicy,
    * zanikają kamienie w pęcherzyku żółciowym w czasie 3 – 4 miesięcy, natomiast w nerkach po 6 – 8 miesiącach,
    * zmniejsza się zapotrzebowanie organizmu na sen.

Lewatywa z czosnku o działaniu grzybobójczym i przeciw owsikom

Zmiażdżyć 4 duże ząbki czosnku i zalać 1 szklanką letniej przegotowanej wody, odstawić na 2 – 3 godz. Przecedzić i zaaplikować jako lewatywę 1 szklankę maceratu. Stosować w temperaturze ciała. Zabieg przeciw owsikom powtarzać co 2 dni, a jako grzybobójczy co kilka dni. Kurację wspomaga codzienne picie 1/3 szklanki soku z cytryny (można rozcieńczyć wodą).
Objawy detoksykacji organizmu

Problemem w przebiegu leczenia wiele lat trwającej grzybicy, są objawy uboczne związanie z detoksykacją organizmu. Usunięcie toksyn jest jedynym z elementów leczenia tej choroby. Związki roślinne, używane w leczeniu grzybicy, powodują szybki rozpad grzybni i pojawienie się we krwi pacjenta obcych substancji o właściwościach toksycznych. Kumulacja toksyn grzybiczych oraz substancji odpadowych normalnej przemiany materii w narządach wewnętrznych i w krwi, zakłóca przemianę biochemiczną organizmu oraz wpływa negatywnie na pracę systemu odpornościowego. Wydalane są one przez przewód pokarmowy, nerki, wątrobę i skórę. Osłabiony organizm częstokroć nie nadąża z usuwaniem ich w tak dużej ilości. Nie jest to zjawisko groźne, ale bardzo uciążliwe i przykre dla chorego. Wobec nasilających się negatywnych objawów, zalecam niekiedy zmniejszenie dawki preparatu roślinnego. W celu łatwiejszego usuwania nagromadzonych toksyn, zalecam wypijanie codziennie 2 l dobrej jakościowo wody.
Wykaz niepożądanych objawów związanych z likwidacją grzyba i usuwania z organizmu jego toksyn:

    * biegunka,
    * ból brzucha,
    * zawroty głowy,
    * złe samopoczucie,
    * drżenie mięśniowe,
    * nadpobudliwość psychiczna,
    * lęk i niepokój,
    * trudności w koncentracji uwagi,
    * świąd skóry i wypryski skórne.

Hipoglikemia (spadek stężenia cukru we krwi)

Niekorzystnym zjawiskiem w okresie leczenia grzybicy, którego często nie można uniknąć u niektórych osób,są objawy hipoglikemii. Oznacza to stan, w którym ilość glukozy we krwi obniża się poniżej 50 - 60 mg%.

Każdy człowiek jest indywidualnością biochemiczną i trudno jest przewidzieć wszystkie reakcje organizmu na zastosowane leczenie. U dużej liczby osób stosujących do tej pory dietę wysokowęglowodanową, mamy do czynienia z niestabilnym wydzielaniem insuliny przez trzustkę do krwi, nieadakwatnym do rodzaju i ilości spożytego pokarmu. U ludzi z skłonnością do hipoglikemii, każdy rodzaj pokarmu, bez względu na jego rodzaj, powoduje wydzielanie zbyt dużej porcji insuliny do krwi, szybkie przesunięcie cukru do wnętrza komórek i spadek jego stężenia we krwi. Wprowadzenie rygorystycznej diety niskowęglowodanowej ma na celu zahamowanie rozwoju drożdżaka, który odżywia się glukozą. Objawy hipoglikemii manifestują się nieustannym zmęczeniem, spadkiem energii, zmniejszoną sprawnością umysłową, silnym niepokojem, rozdrażnieniem, wzmożoną potliwością, drżeniem i bólami mięśniowymi. Niskie stężenie cukru we krwi bardziej osłabia sprawność umysłową niż zdrowie fizyczne, ponieważ komórki mózgu są szczególnie wrażliwe na jego brak. Niekorzystne objawy związane z tym zjawiskiem są niekiedy tak silnie wyrażone, że budzą poważny niepokój chorego. Stabilizację prawidłowego wydzielania insuliny przez trzustkę, a co się z tym wiąże - stężenia cukru we krwi, uzyskać można w okresie 3 - 4 miesięcy, zmieniając sposób łączenia składników pokarmowych, jedząc naturalne produkty spożywcze.
Diagnostyka laboratoryjna

Głównym kryterium upoważniającym do rozpoznania grzybicy i rozpoczęcia leczenia jest wyizolowanie i identyfikacja grzyba od pacjenta.
Wykaz badań diagnostycznych, które chory powinien wykonać w leczeniu ambulatoryjnym

    * morfologia z rozmazem,
    * cukier na czczo,
    * badanie ogólne moczu oraz pH moczu,
    * wykrywanie pasożytów, grzybów i toksyn metodą biorezonansu (aparat Mora, Vegatest, Bicom, Oberon),
    * Badanie kału na niestrawione resztki pokarmowe - w przypadku objawów ze strony przewodu pokarmowego,
    * badanie kału na krew utajoną - w przypadku podejrzenia krwawienia z przewodu pokarmowego,
    * IGA - w przypadku skłonności do chorób infekcyjnych,
    * IGE - w przypadku alergii,
    * Analiza pierwiastkowa włosów (wykonać o ile umożliwi to koszt jego wykonania).


Autor artykułów: dr Andrzej Janus